09 Νοέ
Η άσκηση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, υπό ιατρική καθοδήγηση, μπορεί να βοηθήσει τους καρκινοπαθείς να αντιμετωπίσουν ορισμένες παρενέργειες.
Ερευνητές στην Ολλανδία διεξήγαγαν μια 5ετή μελέτη σε καρκινοπαθείς που ελάμβαναν χημειοθεραπεία για να αξιολογήσουν εάν το timing ενός προγράμματος σωματικής άσκησης κάνει τη διαφορά στην υγεία του καρδιοαναπνευστικού συστήματος τους. Παρατήρησαν ότι οι ασθενείς μπορεί να δουν μια βελτίωση στην καρδιοαναπνευστική τους υγεία πιο γρήγορα όταν αρχίσουν να ασκούνται κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
Η χημειοθεραπεία είναι μια τυπική θεραπεία για τον καρκίνο, αλλά συχνά συνοδεύεται από πολλές παρενέργειες, μεταξύ των οποίων κόπωση, ναυτία και έμετος, απώλεια μαλλιών, πληγές στο στόμα, αναιμία καθώς και μείωση της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου στους ασθενείς, επηρεάζοντας την καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα. Έχοντας αυτό υπόψη, ερευνητές σε διάφορα νοσοκομεία στην Ολλανδία συνεργάστηκαν για να εντοπίσουν τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει η άσκηση είτε πριν είτε μετά τις χημειοθεραπείες. Η τελευταία μελέτη για το θέμα δημοσιεύεται στο «JACC: CardioOncology».
Οι ερευνητές μελέτησαν μια ομάδα 266 ατόμων – σε ένα πρόγραμμα σωματικής άσκησης 24 εβδομάδων – που είχαν έναν από τους ακόλουθους τύπους καρκίνου: μαστού, γεννητικών οργάνων, παχέος εντέρου ή λέμφωμα. Μετά τον προσδιορισμό των βασικών επιπέδων VO2peak (μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου) των συμμετεχόντων, οι ερευνητές έλεγξαν τα επίπεδά τους σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, ανάλογα με το πρόγραμμα στο οποίο βρίσκονταν.
«Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο βέλτιστος χρόνος για σωματική άσκηση είναι κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας», λέει η συγγραφέας της μελέτης Dr Annemiek M.E. Walenkamp, ογκολόγος στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Groningen στην Ολλανδία. «Ωστόσο, η έναρξη ενός προγράμματος σωματικής άσκησης μετά τη χημειοθεραπεία είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση όταν η άσκηση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας δεν είναι δυνατή. Ελπίζουμε τα ευρήματά μας να παρακινήσουν τους γιατρούς να καθοδηγήσουν τους ασθενείς τους ώστε να συμμετέχουν σε προγράμματα σωματικής άσκησης κατά τη διάρκεια της αντικαρκινικής θεραπείας».
Ο Dr Rami Hashish, ειδικός σε σωματικές επιδόσεις και τραυματισμούς και ιδρυτής του National Biomechanics Institute, σημείωσε ότι η μελέτη παρέχει «αποδείξεις ότι η εποπτευόμενη αερόβια και αναερόβια άσκηση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της κόπωσης και να περιορίσει τις απώλειες στη μυϊκή δύναμη και την καρδιοαναπνευστική ικανότητα, με τη σειρά της να έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερη ποιότητα ζωής σε σχέση με την έλλειψη άσκησης».
Ο Dr Hashish είπε ότι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία θα πρέπει να μιλήσουν με τους γιατρούς τους για το τι είναι καλύτερο για αυτούς σε ό,τι αφορά την άσκηση, ωστόσο το περπάτημα και το στατικό ποδήλατο θα μπορούσαν να είναι ασφαλής άσκηση. «Θα εφιστούσα την προσοχή στην ένταση της άσκησης σε αντίθεση με την αποφυγή μιας συγκεκριμένης άσκησης, αν και η ένταση θα προκύψει από την ιδιαίτερη κατάσταση κάποιου και θα πρέπει επίσης να καθοριστεί από έναν εποπτεύοντα γιατρό», είπε ο Dr Hashish.
Η Dr Samantha Edwards, φυσικοθεραπεύτρια και υποδιευθύντρια στην Υπηρεσία Αποκατάστασης στο Atlantic Rehabilitation του Cedar Knolls, New Jersey, επιβλέπει το πρόγραμμα «Moving Beyond», ένα πρόγραμμα άσκησης για καρκινοπαθείς μετά τη χημειοθεραπεία. «Υπάρχουν πολλά οφέλη από την άσκηση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, που μπορεί να περιλαμβάνουν λιγότερη κόπωση, καρδιαγγειακή αντοχή, δύναμη και ποιότητα ζωής», είπε η Dr Edwards. «Προτιμάται ένα ισορροπημένο πρόγραμμα που περιλαμβάνει καρδιαγγειακή άσκηση σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης που στοχεύει τις κύριες μυϊκές ομάδες του σώματος. Η ένταση της άσκησης πρέπει να παραμένει πάντα στο χαμηλό έως μέτριο εύρος και θα πρέπει να παρακολουθείται από τον εποπτεύοντα γιατρό του ασθενούς.»
ΠΗΓΗ https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jaccao.2022.07.006
Δέσποινα Ιωαννίδου
Δημοσιογράφος, Προπονήτρια Σωματικής Διάπλασης
(Bodybuilding & Fitness) της Γεν. Γραμματείας Αθλητισμού
